PKK yeniliyor mu?

Günlerdir ana akım medya askeri bir propaganda aygıtı gibi kullanılıyor. İnsan kayıplarını skor tabelalarına yaklaşık 1’e 10, hatta 20 gibi oranlarla yansıtıyorlar. Diyelim ki 5 asker şehit düşmüş; hiç önemli değil, buna karşılık 50’ye yakın teröristin öldürüldüğü ilan ediliyor. Böylece bol gollü geçen TSK-PKK maçında, TSK’nın açık ara önde olduğu imajı yaratılarak, zaferin kaçınılmaz (maçın bitmek üzere) olduğu mesajları veriliyor. Türkiye’yi işgal etmek gibi bir hedefi zaten olmayan, direnişin ötesinde bir iddiayla ortaya çıkmayan, dönemsel olarak ne kadar kayıp verirse versin kendini yenileme gücünü hiç yitirmeyen gerilla güçlerine karşı gencecik insanlar dağlara sürülüp ölmeleri emredilirken, ana akım medyanın nasıl kolaylıkla insanlık dışı politikalara eklemlenebileceği bir kez daha görülüyor.

PKK’nin açıklamalarına itibar eden kaynaklar operasyonun hiç de TSK-AKP koalisyonunun istediği yönde gelişmediğini, asker kayıplarının gün be gün arttığını haber veriyor. Bunlar hafife alınmaması gereken iddialar. TSK’nin yapmaya çalıştığı çatışmaları olabildiğince sınır ötesine taşımak; imkân varsa tampon bölgesine kavuşmaktır. Buna karşılık ölen askerler yine TC vatandaşlarıdır. Bu da, “Niçin ölüyorlar?” sorusunun daha sık ve şiddetle sorulmasına yol açacaktır. Kısacası, ölümün coğrafyası sınır ötesine kaydırıldığında sorun bitmiş olmuyor. Ayrıca, ABD’den koparılan operasyon izninin bedelinin Afganistan’da aktif olarak çatışacak TSK’ye bağlı askerler olacağı da ciddi bir iddia olarak gündeme getirilmiş durumda. Başka bir deyişle, Güney Kürdistan’daki asker ölümlerinin, Afganistan’daki asker ölümlerini haber vermek gibi bir işlevi de var.

Bahar aylarında daha da şiddetlenecek savaşın PKK’yi yenilgiye uğratacak gelişmelere yol açabileceği, bu şekilde Kürt harketinin kellesini isteyen kamuoyunun tatmin edilebileceği söylenebilir mi? Ana akım medyanın TSK’ye rağmen TSK’nin operasyonlarına taktik olmanın ötesinde değer biçmeleri, bu tip saçma sapan soruların sorulmasına zemin hazırlıyor. PKK’nin yenilgiye uğratılacağı alan esas olarak askeri değil, siyasi alandır. Türkiye’de Kürt hareketinin yönetimini PKK’den almaya hazır bir yapının olması bir yana, buna aday bir yapı bile yoktur. Ayrıca, kara operasyonlarının PKK’nin siyasi prestijne katkı sunduğu da söylenebilir. Bu tip saldırılar yapıldığında, yeminli ve saplantılı PKK muhalifleri hariç, Kürtçü ya da Kürt sorununa duyarlı her birey ya da çevre PKK’ye sahiplenmektedir. Öyle ki, AKP’nin DTP karşısında yükselişi de tehlikeye girmektedir. Başarılı bir gerilla direnişinin, terör retoriğine dayanak kazandıran PKK’nin saldırgan imajını zayıflatması ve Kürt tepki oylarının DTP’ye yöneltmesi ya da yerel seçimlerde DTP’nin hezimete uğraması gibi bir olasılığı ortadan kaldırması kaçınılmazdır.

Bu savaşta saldırgan görünüm çizen kaybeder. 2004’den itibaren yükselen gerilla mücadelesinin PKK’ye kazandırdığı söylenemez; aksine, 2007 genel seçiminin gösterdiği gibi, DTP’nin kitlesel oy kayıplarına uğramasının önüne geçememiştir. Bugüne gelindiğinde, PKK’nin zaten savaş alanlarında çözüm arama olanağı kalmamıştır. Buna karşılık, TSK-AKP koalisyonu meseleyi tamamen askerileştirip saldırganlaşarak siyasi inisiyatif kaybına uğramaktadır. Bir bakıma sıra onlara gelmiştir ve içine girdiğimiz dönemde, Kürt hareketi adına siyasi inisiyatifi ele geçirme fırsatı doğmuştur.

Bu fırsatın değerlendirilmesi, askeri skor tabelalarına odaklanarak fanatik “taraftar” bilinci oluşturmaktan değil, sabırlı bir şekilde Kürt sivil direniş hattını ve Türkiye’nin bütününe yayılacak halk örgütlülüğünü inşa etmekten geçiyor. TSK gerilla güçlerini ölüm kalım mücadelesine mahkûm eden bir saldırganlık örgütleyerek belki kendi adına tutarlı, ama hem gerillanın varlığını meşrulaştıran hem de Kürt siyasetindeki tıkanmanın önünü açabilecek bir çizgi geliştirmiştir. Umarız bu süreçte, TAK gibi yapılar işbaşı yapmaya kalkıp Kürt sorununu terörize etme yolunu tutmazlar.